Polkowice: miasto na szlaku miedzi

Tego szukamy w Polkowicach

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Polkowice, praca Polkowice, pogoda Polkowice, ZS Polkowice, 112 Polkowice, górnik Polkowice, aquapark Polkowice.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Polkowicach, tutaj możesz przeczytać kilka słów o ich historii oraz zerknąć w aktualności.

---

Losy ziemi polkowickiej od wczesnego średniowiecza były ściśle związane z politycznymi wydarzeniami na obszarze całego Śląska, zwłaszcza z utworzeniem Księstwa Głogowskiego w połowie XIII wieku. Pierwsze zapisy historyczne wspominają o Bolkowicach (Bolkwitz), założonych około 1200 r. przez Bolesława Wysokiego. W tym miejscu, na terenie licznych polowań wzniesiono domek myśliwski. Nazwa osady wielokrotnie zmieniała się, przybierając formy takie jak Bolkewice, Pulkowice, Polkowice. Zanim Polkowice uzyskały prawa miejskie w 1265 r., funkcjonowały jako osada targowa na szlaku handlowym między Dziadoszan-Głogowem a Trzebowian-Legnicą. Mieszkańcy, oprócz rolnictwa, zajmowali się handlem i obsługą karawan kupieckich. Lokalną administrację i prawa miejskie Polkowice otrzymały dzięki lokacji na prawie niemieckim, przeprowadzonej przez Konrada I.

W XIV wieku Polkowice dotknęła zaraza dżumy, powodując śmierć wielu mieszkańców, zwłaszcza dzieci i starszych. Aby zabezpieczyć miasto przed rozprzestrzenianiem się choroby, zamknięto tzw. bramy głogowskie i lubińskie, izolując je od reszty świata. Władze miasta wraz z duchownymi zdecydowały się powierzyć opiekę nad chorymi mieszkańcami św. Sebastianowi. Wkrótce po tych wydarzeniach zaraza zaczęła ustępować, zaczynając się cofać z wzgórz Dalkowskich. Od tego czasu św. Sebastian jest uznawany za patrona miasta.

Ciasna, drewniana zabudowa Polkowic była narażona na częste i groźne pożary. Największy z nich miał miejsce 16 marca 1457 r., prowadząc do całkowitego spalenia miasta i pozbawienia mieszkańców dachu nad głową oraz utraty dorobku całego życia. Przez wiele lat trwała odbudowa zniszczonego miasta, wymagająca wielu poświęceń ze strony rzemieślników i ich rodzin.

W okresie panowania czeskiego rzemiosło kwitło w Polkowicach. Jednak rozwój miasta został zatrzymany podczas wojny trzydziestoletniej, która doprowadziła do niemal całkowitego zniszczenia Polkowic. Niemniej po ponownym przejęciu kontroli przez Prusy, miasto odzyskało swoją prosperity, rozwijając zarówno rzemiosło, jak i handel.

Car Rosji z synem złożył wizytę w Polkowicach, co zostało upamiętnione założeniem Zajazdu Pod Rosyjskim Następcą Tronu. Plotki głoszą, że właściciel tego małego hoteliku, położonego niedaleko rynku, dowiedział się o przejeżdżającej przez miasto karetce z Napoleonem Bonaparte. Według opowieści wrócił on do domu późnym wieczorem z widocznym siniakiem pod okiem, ale wydawał się zadowolony. Na pytanie żony, co się stało, rzekomo odpowiedział: "Dostałem w zęby od Napoleona".

W XVIII i XIX wieku Polkowice dynamicznie rozwijały się pod względem gospodarczym, z holenderskimi osadnikami budującymi wiatraki, z których jeden przetrwał do dzisiaj.

W okresie II wojny światowej planowano zmienić nazwę miasta na Hitlerstadt, lecz mieszkańcy zdecydowanie się temu sprzeciwili. Nazwę Polkwitz, zgermanizowaną i tępioną, zastąpiono niemieckim Heerwegen (od nazwy drogi wojskowej biegnącej przez miasto - zwanej po niemiecku Heerstraße).

Miasto zostało poważnie zniszczone i opuszczone w czasie wojny, tracąc prawa miejskie. Przywrócono je dopiero w ostatnich dekadach XX wieku, a od 1991 r. rozpoczęto gruntowną renowację rynku, w tym budowę nowych kamienic i renowację ratusza, a cały rynek wyłożono kostką brukową.

Po odzyskaniu praw miejskich Polkowice ponownie zaczęły się rozwijać, zwłaszcza w latach 90., dzięki wydobyciu miedzi. To przyspieszyło rozwój wielu centrów kulturalnych i społecznych. Obecnie Polkowice pełnią funkcję powiatu, a ich gmina jest jednym z istotnych ośrodków w subregionie.